Şehir halkı bütün eşyalarını, kilimlerini, kap kaçaklarını hatta evlerinin kapılarını bile açık bırakıp bağlara giderler. Şehirde ancak bekçi olarak on kadar kimse kalır. Bunlar da koyu renk elbiseler giyip, yüzlerini burkalar ile sarıp sarmalayıp, ellerine de birer davul geçirip, ta sabaha kadar davullara vurarak şehri muhafaza edip gezerlerdi. Bir an bile durmaya kadir değillerdi. Ve davul bereketiyle sivrisinekten kurtulurlardı, zira sivrisinekler sazlıkta yaşadığından neyzen misali saz çalar. İğnesini batırmak için insana yaklaşırken neyzenlik ederek fasıl ile gelir. Onun için Melemen halkı her gece sivrisineğe davul çalar.
Bu Germiyan, Aydın, Saruhan, Sığla, Bursa ve Teke sancakları ahalilerinin aralarında bir söz olsa yahut mirliva davulları hoş bir sada ve ahenk vermese "Melemen davulu gibi öter" derler, bu söz bir darbımesel olmuştur.
Sayfa 75Kitabı okuyor
·
32 görüntüleme
Darbımesel: Atasözü
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.