Dede Korkutun Darwinci Torunu yorumladı.
Otuz yılı aşkın bir süredir akademisyenler, postmodern felsefenin çatısı altında, "hakikati", artık entelektüel zihinlerin inanmayacağı "büyük anlatıların" bir türü olarak itibarsızlaştırmaktalar. Naif ve/veya baskıcı olmakla suçlanıp reddedilen tekil "hakikatin" yerine, kabul ettirdikleri yeni sağlam entelektüel inanç ise, her zaman çoğul ve göreceli olan "hakikatler"dir. Postmodernizmin görecelilik ilkesi çerçevesinde, hakikat, onu yapan kişiye göre değişmektedir. Evrensel bir hakikat oluşturmak için kendimize özgü olanın dışında hiçbir pozisyon yoktur.
Bu postmodern tutum, 1990'larda toplumun tüm kesimlerine yayılmıştır. Yirminci yüzyılın son on yılında, gazeteciler, akademisyenleri izleyerek "nesnelliği" reddetmeye başladılar. Geride kalan modernist paradigma çerçevesinde nesnel hakikatin olduğunu savlayanlar ise kendilerini ve kamuoyunu aldatmakla suçlandılar.
Sayfa 34 - Karakarga YayınlarıKitabı okudu
·
96 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Tam bu konuyla ilgili bir kitap var.
Son Moda Saçmalar
Postmodern düşünürlerin bilimi nasıl suistimal ettikleriyle ilgili bir çalışma. Ben okumayı düşünüyorum alır almaz. Aslında bunu Richard Dawkins'in kitaplarında çokça görmüştüm, 3 4 yıldır da okuyacağım ama o gün gelmedi :)
Ben de bir ara okumayı düşünüyordum kankam, sayende sepete atmış oldum :) Bir de tabii ki Kuhn okumayı düşünüyorum.
Hem bilim bağlamında hem de genel olarak postmodernizm meselesi çok çok önemli, bizzat içinde yaşadığımız dünyayla ilgili. Daha geniş bir perspektiften bilmek lazım nasıl bir evrede yaşadığımızı. Yalın Alpay ile başladım bakalım; şimdilik postmodernizm'in post-truth'a (hakikatin önemsizleşmesi) nasıl bir altyapı verdiğini anlatıyor.
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.