Mehtap mı Gözlerin, Gözler mi Mehtap?"
Nihân kıldı gözlerin bana kapılarını Oysa ben gözlerinden varırdım yüreğine Her bakışın bir damla âb-ı zindegân idi Hicranlı her gülüşün bin yıllık figân idi İçime, soluşundan sonra koyu renklerin Birer şîrpençe gibi düştü gözbebeklerin Feryadıma gök bile bîgane değil şimdi Tuğyanım yollarını süsleyen sebil şimdi Söyle, kurtuluşun mu, harabın mı gözlerin Gözlerinde mi mehtâb; mehtâbın mı gözlerin
Sayfa 34Kitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.