Hatice, dedim. Ben Leyla'yım, dedi.
Ürperdim. Yol kayboldu. Ay sustu.
Rüzgâr bütün yapraklardan çekildi.
Yalnızlık işte, dedim.
Yok, dedi, sevmek arzusu.
Bir tek ölüler yalnızdır.
Bir daha ürperdim. Gülümsedi.
Su gülümsedi. Kedi kalbime yürüdü.
Ay Karanlık
Maviye
Maviye çalar gözlerin
Yangın mavisine
Rüzgârda asi
Körsem
Senden gayrısına yoksam
Bozuksam
Can benim düş benim
Ellere nesi ?
Hadi gel
Ay karanlık..
Bazen kız kardeşimsin
Bazen öp öz annemsin
Sultanımsın susunca
Konuşunca kölemsin
Eksilmeyen çilemsin
Orada ufuk çizgim
Burda yanım yöremsin
Beni ruh gibi saran
Sonsuzluk dairemsin...
Gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
Beni sevmiyordun bilirdim
Bi sevdiğin vardı duyardım
Yazarı Attila İlhan ama benim aklımda hep 7güzel adamdan Rasim Özdenören karakterinin okuyuşu ile kalacak 🌷
Ellerimde koparmaya çalıştığım zincirlerden kalma yara izleri,
yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.
Gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.
Yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.