O kadar kötü bir zamandayız ki, etrafımda bulunan insanlar çok nadir kahkaha atıyor. İyi şeylerin sıklığı azaldıkça, her yan şiddete bürünüyor. Agave bitkisi gibi oldu toplumun yarısı. Öyle bir bitki ki, ömrü boyunca yetiştirip, açtığını göremeden ölen insanlar var. Mutluluk bu kadar zor değildi eskiden. Azıcık ekmek yetiyordu insanlara, bu kadar maddi hırsları yoktu mesela. Işıkların gitmesini 4 gözle bekleyen çocuklardık. Çünkü ışıklar gittiğinde, evde bulunan büyüklerden bir tanesi, çocukları rahatlatmak adına masallar anlatırdı. Yada geçmişte yaşanan bir olayın komikliğini dile getirirdi. Duygular daha kolay ifade edilirdi. Şimdi ise çocuklar duygularını anlatıyor ancak dinlemeyen ebeveynler koşarak psikolog kapısına dikiliyorlar. Sadece dinlemesi için para veriyorlar. Tabi ki hastalıklar hariç, amacım küçümsemek değil. Psikologların neredeyse tamamı yapmış olduğu inceleme sonrasında ebeveynlere sıkı sıkı tembih ediyor. Lütfen çocuğunuzu dinleyin, önemseyin ve yorum yapmayın diye. Ortamın bozuk olmasının sebebi çocukların yada neslin bozulması değil. Eskilerin yeniye ayak uydurması ama kendi yetiştikleri zamanda ki gibi olması çocukların. Keşke dünyanın her ülkesini ve birimini çocuklar yönetse. Yalansız, dolansız ve hiç bir samimiyetsizlik olmadan.....
·
130 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.