“Eğer sizin için bir sakıncası yoksa, söyler misiniz Vatanebe. Midori adındaki kızla yattınız mı?
"Onunla sevişip sevişmediğimi soruyorsunuz, değil mi? Henüz değil. Her şey yoluna girene kadar bunu yapmamaya karar verdik."
"Ama artık yoluna girdiğini söyleyebiliriz, değil mi?"
Başımı salladım. "Artık Naoko ölmüş olduğu için mi, demek istiyorsunuz?"
"Hayır, öyle değil. Siz Naoko'nun ölümünden önce kararınızı vermiştiniz Midori'yi hiçbir zaman bırakamayacağınız konusunda, öyle değil mi? Naoko ölmüş olsun olmasın, kararınızla bir alakası yok ki. Siz Midori’yi seçtiniz, Naoko da ölümü seçti. Artık yetişkinsiniz, seçimlerinizin getirdiği sorumlulukları yüklenmeniz gerekir. Yoksa her şeyi mahvedeniniz."
"Ama Naoko'yu unutamıyorum” dedim. "Onu her zaman bekleyeceğimi söyledim ve bunu yapamadım. Sonunda ona sırtımı döndüm. Bu kimsenin suçu değil, bu tamamen kendi problemim benim. Düşünüyorum da, eğer onu yarı yolda bırakmış olmasaydım bile sonuç değişmeyecekti. Naoko ölümü baştan beri seçmişti zaten. Ama asıl sorun bunlar değil. Ben kendimi bağışlayamıyorum. Siz bana, duygularımın değişimi konusunda herhangi bir şey yapamayacağımı söylüyorsunuz, ama Naoko'yla ilişkim o kadar da basit değildi. Durup biraz düşündüğünüzde, onunla benim en baştan yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgide bağlanmış olduğumuzu görürsünüz, işin başından beri bu böyleydi."
"Eğer Naoko'nun ölümünden dolayı acı çekiyorsanız, o halde yaşadığınız sürece varın çekin o acıyı. Eğer bu size bir şey öğretiyorsa, varın öğrenin. Ama tüm bunlar bir yana, Midori'yle mutlu olun. Sizin çektiğiniz acının onunla kurduğunuz ilişkiyle hiçbir bağlantısı yok. Eğer onu daha da kırarsanız, durum kısa zamanda geri dönülmez, onulmaz bir yola girecektir. Kolay değil, ama güçlü olmak zorundasınız. Daha da büyümeli ve yetişkin olmalısınız. Size işte bunu söylemek için sanatoryumdan ayrılıp buralara kadar geldim. Bana tabut gibi gelen o trenle hem de."
"Ne demek istediğinizi çok iyi anlıyorum" dedim Reiko'ya. "Ama henüz buna hazır değilim. Gerçekten de çok acıklı bir cenaze töreniydi. Kimse bu şekilde ölmemeli.” Reiko elini uzatıp saçlarımı okşadı, "Hepimiz bir böyle öleceğiz. Siz de, ben de.”
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.