Cengiz Dağcı 'nın kitaplarını alalı epey zaman geçmişti. Sabah kitabı elime alarak okumaya karar verdim. Kırım'ın Yalta kenti Gurzuf köyünde geçen hikayede daha doğmadan babasını kaybeden ve bebekken annesi de ölen hem öksüz hem yetim Niyazi 'yi anlatıyor. Kitabı okurken yazarın hayat hikayesine baktığımızda kendi yaşamından alıntılar olduğunu görüyoruz. Üniversite 2. Sınıfa giderken dedesinin ölmesi ve amcalarının farklı bir şehire taşınarak eğitim hayatını idame ettirecek gücü kendinde bulamıyor ve milletçilik düşüncesi ağır basan Niyazi'nin hayatta çektiği sıkıntılar baş gösteriyor. O şehirden o şehire giden genç çokça yoksulluk çekiyor. Kitabın sonunda yıllar sonra geri döndüğü köyü ve karşılaştığı durumu anlatıyor. Kitabı okurken yazarın da bahsettiği dünyaya 100 yıl geç gelmişim lafını bende kendimce yüzyıl önce doğsaydım diye düşünmeden edemedim. Ne olurdu; muhtemelen bir köyde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak savaş döneminde genç yaşta askere gider büyük ihtimalle şehit düşer yada gazi olarak köyüme geri dönerdim. Yoksulluk içindeki halk gibi ülkemizin yabancı işgalinden kurtuluşu için elimden geleni yapardım. Kitapta aslında bu dünyada yalnız kalmayı, yıllar sonra doğduğun evi, topraklara geri döndüğünde seni tanıyan kimsenin olmadığını görüyorsun. Az önce haberde gördüğüm Kırım Tatar Sürgününün 80. yılı olarak Cumhurbaşkanımız anma töreninde açıklama yapmış. Bu durumu öğrenmemde kitabın önemini ortaya birkez daha önr çıkarıyor. Yazarın diğer kitaplarını da okumaya çalışacağım. Bol kitaplı günler dilerim.

DönüşCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 2013292 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yamtar