"Bir adam da karşısında dura dura zamanla aynaya benzemiş. O andan sonra aynada süslenen kendi mi, kendinde süslenen ayna mı asla bilememiş. Süslenmekten vazgeçip atınca kendini sokağa, yüzünde hissedince rüzgârı; demiş: "Yüzüme çarpan rüzgâr, yüzümü nerden buldun, ben onca yıldır peşindeyken?"
Sonra bakınca yanından gelip geçen iyi ayaklı canlılara; aynaların mı insanlara, insanların mı aynalara dönüştüğünü anlayamamış. Korkuyla gerisin geri dönünce evine, hiçbir aynanın yerinde olmadığını görmüş. Ve düşünmüş: Tüm bunlar gerçek mi, düş mü; yoksa korkulu bir düşüş mü? Ve anlamış: Önemli olan dünyaya insan olarak gelmek değil, hayatı insan olarak tamamlayabilmektir."
Sayfa 6Kitabı okudu
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.