Sen yoktun o zamanlar,
çocukluğumda en çok yağmuru severdim ben.
Ne zaman bi dert gelse bana,
yağmur yağar,
dinler, dokunur,
ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım.
Ateşim sönerdi.
Sonra büyüdüm.
Gözlerini gördüm,
yandım,
yağmur yağdı,
ve ilk kez sönmedim.
Ben yağmurdan daha fazla bir seni sevebildim.
Hikmet Anıl Öztekin, Elif Gibi Sevmek kitabında birini ‘Bir’ olan için sevmenin hüzünlü huzurunu yazdı. Sevmek ki, Elif gibi dosdoğru sevmek, yüreği abdestli sevmek…
Bu kitap;
Tefekküre meyl ettiren her yolu,
bir Elif miktarı yüreğine yâr edinen,
dünyaya hâlâ daha alışamamış herkese…
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.