Sâz-zen çün çenge itdi râst çeng
Dürlü dürlü sözler âğâz itdi çeng
Çünki düşdi cânına derd-i firâk
Toldı sûz ile sıfahân u ‘ırâk
Her yana seyrân ider bî-pâ vü ser
Dili yok her nesneden virür haber
Pîre-zen şeklinde fi’li nev-cevân
Vâlih olmış ‘aşkına ‘akl ile cân
Nây-zen çün kim eline aldı nay
Zühre sâzı perdesin eyledi tay