Düşüncelerim uykuda da beni yalnız bırakmadı. Karanlık bir oyunun sergilendiği tiyatrodaydım. Kendini akıllı sanan cahillerin olduğu bir oyun beni o kadar yormuştu ki, oturduğum yerden kalkma arzusuyla başa çıkmak zorunda kalmıştım. Gitmek istiyordum. Sahnenin bir ucundan diğer ucuna koşturan, kendini bilge sananların çılgınlığı başımı döndürmüştü ama çıkıp gidemiyordum. O çocuğun kurtarılmasını bekleyerek orada kaldım. Uyandığımda hem yorgun, hem de hüzünlü hissediyordum.
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.