Çocuk ipi saldı; uçurtma tırmandı, önce kumsalın, sonra da okyanusun üstünde o eylül gününün geç maviliklerinde yükseldi de yükseldi. Bir süre onu seyrettim, sonra kadına bir göz atma riskine girdim. Bakışım tüylerinin diken diken olmasına neden olmadı, çünkü ona baktığımı görmedi bile. Bütün dikkati oğlunun üstündeydi. Herhangi birisinin yüzünde o kadar büyük bir sevgi ve mutluluk gördüğümü sanmıyorum. Bunun sebebi de Mike'ın mutlu olmasıydı. Çocuğun gözleri ışıldıyordu, öksürüğü de kesilmişti.
"Anneciğim, sanki canlı!"
Canlı zaten, diye düşündüm, babamın kentteki parkta bana uçurtma uçurmayı öğretişini hatırlamıştım. Mike'ın yaşlarındaydım ama benim üstünde durabileceğim sağlam bacaklarım vardı.
Sayfa 153
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.