Everly nefesini verirken saçları yüzünün etrafında uçuştu.
“Kendine güven konusunda hiç eksikliğin yok, değil mi?”
“Konu sen olduğunda yok. Bunca yıldır hayattayım ve kesin olarak bildiğim bir şey var: Seni öptüğümde hissettiklerimi daha önce hiç hissetmedim, Ev. Hiç kimse beni bu kadar kendine çekmedi.” Parmakları dudaklarına doğru kayarken, yüzüme yayılan sırıtışa engel olamadım. O da bunu hissetmişti. Sadece aramız daki çekimin, Ev’in bu adımı atması için yeterli olacağına güvenmek zorundaydım.