Padişah ufukta görünen çöküşü durdurmak için imparatorluğun modernleştirilmesi gerektiğinin gayet farkındaydı. 1870'lerin sonuna gelindiğinde iktidarın yapısının ve toplumsal düzenin yeniden biçimlendirilmesi gerektiğine de kuşkusuz ikna olmuştu. Böylece Sultan II. Abdülhamit yönetim sistemini değiştirmek isteyen "ateşli bir reformcu" imparatorluğun bekası için var gücüyle yeni bir söylem geliştirmeye çalışan "hevesli ve etkin, bir modernleşme yanlısı" oldu. O yüzden 19. yüzyıl sonu Osmanlı tarihini incelerken modernleşme yanlısı tek gücün Jön Türk muhalefeti olduğunu söylemek olayı basite indirgemek olur.
Sayfa 36Kitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.