Əli unutmaq istədiyimi unutdurmaqda əvəzsizdi. Gəlişi ilə yaratdığı ab-havadan az qala doğrudan da Əlinin bağ havasına ehtiyac duyduğunu güman etmək olardı. Onun həvəslə salat doğrayıb üstünə limon sıxmasına, meyvələri səliqə ilə dilimləyib boşqaba yığmasına baxıb, kədər qarışıq təbəssümlə dilləndim:
-Əli öz missiyasını yerinə yetirməklə məşğuldur.
-O nə missiyadı elə?
- Bəxti gətirməyən insanlara yaxşı dost olmaq missiyası.
- Yaxşı görək… Yeməyini ye...
-Yox, doğru sözümdü, nə vaxt çətinliyə düşsəm yanımdasan, bundan artıq nə olasıdır ki?
-Yadında qalsın, əsl dost pis günün dostu deyil, əsl dost sevincini səninlə bölüşəndi.
Sayfa 100Kitabı okudu
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.