... Para ekonomisi, büyük ölçüde dağılmıştır; ekonomik kontrol, büyük malikânelerin elindedir ve yöneticinin başkentin yakınlarındaki özel malikâneleri, kaynaklarının büyük bir kısmını oluşturur. Büyük toprak sahipleri, kendi silahlı birliklerini toplamıştır ve göçebe kabileleri, paralı asker olarak tutmuştur. Bu askeri güçler kendi oportünist ittifaklarını kurduğunda, ismen merkezileşen devlet tekrar parçalanmıştır. Bu yüzden, Hunların orduları Kuzey Çin’i 309-316 yılları arasında ele geçirmiştir; büyük bir yıkım ve nüfus kaybı yaşanmıştır. Birçok Çinli, Çin 589 yılında Sui hanedanlığı tarafından yeniden birleştirilene kadar bağımsız bir devletin varlığını koruduğu güneye kaçmıştır. Güney Çin, önemli bir ekonomik gelişme kaydetmiştir ama merkezi devletin askeri ve idari gücü zayıftır ve ekonomik kontrol, büyük otarşik malikânelerin elindedir. Bu dönem boyunca ayaklanmalar ve iç savaşlar yaşanmıştır ve beş kez hanedanlık ismi değişikliği olmuştur. Buna karşın Kuzey Çin sık sık Hunlar, Türkler, Moğollar veya Tibetlilerin kavim koalisyonları temelinde savaşan devletler arasında bölünmüştür. Toba (Türk) İmparatorluğu diğer kuzey devletlerinin birçoğunu zaptettiğinde, yaklaşık olarak 440’tan 530 yılına kadar kuzeyde oldukça önemli bir birleşme dönemi yaşanmıştır.
Sayfa 202Kitabı okudu
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.