Aşk, hissediyorsun sen,nasıl büyük
acı ve ağır kaybım, sana yakınıyorum bu yüzden;
ve biliyorum acı çekiyorsun elemimden,
daha doğrusu elemimizden, tek kayaya çarpıp parçaladığımız için gemiyi
ve aynı anda karardığı için güneşimiz.
Hangi yetenek sözlerle
yansıtabilir kederli halimi?
Ah öksüz, nankör dünya!
çok nedenin var ağlamak için benimle,
onunla yitirdin çünkü içindeki iyiliği.
Utkun yitmiş ve sen görmüyorsun bunu;
layık da değildin, o güzel
yaşarken burada, onu tanımaya,
ne de dokunmasına sana kutsal ayaklarıyla, çünkü böyle güzel şeyin
bezemesi gerekiyordu Cennet'i varlığıyla.
Ama ben, ah, onsuz
ne ölümlü yaşamı seven, ne kendimi,
ağlayıp sesleniyorum ona;
bu kalıyor bana bütün o umuttan
ve yalnız bu tutuyor hala beni burada.