Gönülde yerleşip karar eden hayır ve şer, ne kadar varlık varsa onları yerinden kaldırıp belâ külhanında aşk ateşiyle yakıp yok etmek şarttır. Gönül gözünü ağyâra (başkalarına) bakmaktan, derd, belâ, mihnet ve gam perdesiyle örtmek gerektir ki, o gönül hânesi halvet olup temizlensin. Gönül, Hak’tan gayrı şeylerden arınınca onda, tecellîyat mumu parlar. Gönül hânesi temizlenip aydınlanınca, Cenab-ı Hakk’ın didârı bu gönülden müşâhede olunur. Bu gönüle her gün nice kere Hakk’ın nazarı değer. Rabbânî nazargâh bu gönüldür... Ancak bir gönül Hakk’ın gayrı ile kirlenirse, yani o gönülde zerre kadar varlıktan eser kalırsa, o gönül Hakk’a mahal olamaz... Bir gönül Hakk’ın gayrıya yönelirse, onda mâsivâ muhabbeti ziyâde olur.
Sayfa 35Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.