Bartu Sarca'nın güncesinden...
14.06.2021
Bugün uzun zaman sonra ilk kez H̶e̶l̶i̶n̶'̶l̶e̶ Saye'yle dertleştik. Onu koltukta yalnız başına otururken buldum, elinde bir su bardağı vardı, eli titriyordu ve gözleri dolu doluydu.
Yanına gittiğimde gözleri beni bulur bulmaz ağlamaya başladı ardından elindeki bardağın yere düşmesini umursamadan bana sarıldı.
Ne oldu, dedim
Korkuyorum, dedi.
Neyden, dedim.
Bu hayattan, dedi.
Neden, dedim.
Ya kızım da benim gibi bir hayat yaşarsa, dedi.
Ürperde, ona belli etmemeye çalıştım. Biraz daha sıkı sarıldım ona. Ve sonrasında söz verdim, dedim ki, ben olduğum sürece ve diğerleri yaşadığım müddetçe kızının yaşadığı hayat, hepimizin hayallerinde olan hayattan çok daha güzel olacak.
Yeniden bakışlarımız kesiştiği, bu kez gülümsüyordu ve bana inandı.
Saye ile sarsılmaz hissimizde buydu: Güven.
İ̶k̶i̶n̶c̶i̶ ̶S̶o̶k̶a̶k̶ ̶N̶ö̶b̶e̶t̶ç̶i̶s̶i̶,̶ ̶B̶a̶r̶t̶u̶ ̶S̶a̶r̶c̶a̶ ̶
"Yalnızca Bartu"