İnsan kendi hakkında hüsnü zanda bulunup ahlâkını denetlemeyi ihmal
edebilir. Kişinin kendi huyları hakkında hüsnü zanda bulunması onu bu
huylarından hoşlanmaya sevk eder. Huylarından hoşnut olmak da onlara
bağlı kalma sonucuna götürür. Nihayetinde iyi huyları bozulur, kötü huyları
da düzelmez. Çünkü nefsin arzuları (hevâ) aklın görüşlerinden daha baskın,
nefis ise düşmanlardan daha zâlimdir. Zira nefis, kötülükleri çokça emredici,
şehvetlere daha meyyâldir.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.