Hüsran...
İbrahim Sabri bey, M. Âkif'i ittihatçı zannediyordu; öyle kabul etmişti. [...]
Halbuki Âkif Bey'i tanıyan, ahlâkını öğrenen ve partici olmadığını herkes bilirdi. Ve "Gölgeler"in başındaki "Hüsran" şiirindeki "eller" lâfzıyla, yabancıları kasdediyordu... Şiir şöyledir:
Ben böyle bakıp durmayacaktım, dili bağlı,
İslâm'ı uyandırmak için haykıracaktım.
Gür hisli, gür imânlı beyinler, coşar ancak,
Ben zaten uzun boylu düşünmekten uzaktım!
Haykır! Kime, lâkin? Hani sahipleri yurdun?
Ellerdi yatanlar, sağa baktım, sola baktım;
Feryâdımı artık boğarak, na'şını, tuttum,
Bin parça edip şi'irime gömdüm de bıraktım.
Seller gibi vâdîyi enîmin saracakken,
Hiç çağlamadan, gizli inen yaş gibi aktım.
Yoktur elemimden şu sağır kubbede bir iz;
İnler "Safâhat"ımdaki hüsran bile sessiz!
Sayfa 155 - 156 2.Kısım, (Kahire, Ezher'de Okuduğum Yıllar), -Şeyhü'l-İslâm Mustafa Sabri Efendi-, Âkif Bey İttihatçı mıydı?, Kaynak YayınlarıKitabı okudu
·
124 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.