bu çöl yorgundur, vahaysa bitik;
bir kervan beklenir, bir kervan gider;
yol tenha, ilerde fenerler sönük;
durma, akşamı kuşat ey Keder!..
bak, ne yazlar geldi, ne yazlar geçti !
diyorum, belki kervan geçmez bir daha;
beklerken o kadar benzeştiler ki,
ayırt edilmez oldular, çöl ile vaha...
Sayfa 329 - YKYKitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.