Yüzüm izlerle dolu, senden emanet emarelerle, çirkinim ben. Merhamet duygum yok çoğu zaman, sarılmayı bile bilmiyordum, birisi nasıl iyileştirilir hiç öğrenemedim. Görebilene korkak bir adamım, göremeyene ruhsuzum. Bağımlıyım, zarar veriyorum kendime ve çevremdekilere, çoğu zaman dünyayı ateş altında bırakmak istiyorum.
Ama Minel bütün bunlara rağmen dünya yansa bir seni kurtarırım, bunu da çok iyi biliyorum.
Ve fakat gökyüzünü delip geçen şimşek
günü geldiğinde dünyayı yakmaz mı?
Benim gökyüzümü delip geçen ve dünyamı yakan şimşek, senin beni hiç sevmemendi. Şu an bu mektubu okurken bana hak
verdin mi Minel?
Şimdi sen dürüst ol kendine ve bana.
Bize değil, ikimize dürüst ol ve söyle,
seni hiç sevmedim Korel de. Devam et sonradan, sevgiyi tanıdığım halde seni sevemedim, Korel de, sevgiyi senin beni sevmenle tanıyıp unuttuğum halde seni hiç sevmedim, Korel de. Bunu dile getir ki, ben öldükten sonra eğer beni unutmazsan (inancım yok beni unutmayacağına)
hiç sevilmemiş bir adamın bu dünyadan
gittiğini bilerek yaşa. Acımı hisset, nasıl bir acı olduğunu hisset.