Çoğumuz böyle değil miyiz? Esas sorunu unutmak istiyoruz
görmezden geliyor, sorunun etrafından dolanıyoruz. Sorunumuza bakmaktan ödümüz patlıyor, yaramızı açmaya korkuyoruz. Elbette insan zihni muhteşem bir makine; bizi hayatta tutabilmek için stres veya travma yaratan tüm faktörleri hemen geri plana itiyor. Yani bilinçaltına. Biz de onlar yüzünden uyuyamıyor, uyuşturmak için ilaçlar alıyoruz. Sağlık sorunumuza sebep olan asıl nedeni öğrenmek yerine yan etkileri daha fazla olan ameliyatlar olmaya dahi razı oluyoruz. Bizi gerçekten acıtan o düşünceye bakmaya dahi katlanamıyoruz. Kafamızı başka yere çeviriyoruz, gözümüzü kapatıyoruz. Karanlıkta bırakıyoruz
kendimizi. Durumumuzu ve gerçeğimizi görmezden geliyoruz. Bu da aslında özümüzle olan bağlantının
kopması demek...
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.