Bir adam dışında dışarıda kimse yoktu. Bu adam
sorumluluk duygusunun verdiği korkuyla üzerindeki
örtüyü kaldırmış ve ardından evden dışarı çıkmıştı. Zaten
sorumluluk hissi onu daima bu Ģekilde korkutur ve telaşa
kapılmasına sebep olurdu… Medine'nin sokaklarında
ondan ve zifiri karanlığa eşlik eden rüzgârın
uğultusundan başka hiçbir Ģey yoktu…
Adam belki aç, hasta, haksızlığa uğramış birine ya da
bir yolcuya rastlarım düşüncesiyle gecenin karanlığında
yürümeye başladı.
Belki insanların beni ilgilendiren önemli işleri vardı
da bu işi ben fark edememiş, gözümden kaçırmış
olabilirim ve Allah da bu işten beni hesaba çeker ve
sorumlu tutar, diye düşünerek yürüdü.
Bu adam, Müslümanların halifesi, Mü'minlerin başkanıydı.
Evet… O, Ömer bin Hattab'tı. Allah ondan razı olsun, onu da hoşnut etsin…
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.