Almışsam bir gece yarısı elime Erbaşı, başlamışsa bana en güzel kalbiyle satırlarını sunmaya; yüreğimi kalemi , kanımı mürekkep olarak kullanıyordur kitabında. Acım yük olmuş ama dilim susamışcasına kurumuşsa herkese, işte bu gece o gecedir. Varlığımdan yok oluşa doğru gitmek için… Siz sadece bir şiir kitabı okuyorum sandınız. Bense yok oluşa doğru … Kitaptan bir alıntı bırakıp uzaklaşıyorum gecenizden. Gidelim, dedi. Evden bunaldım. Sokağın hatırasından. Eşiklerin kokusundan. Susan kadınlardan. Erkeklerin yüzlerindeki kuraklıktan. Çocukların yere düşen gözlerinden bunaldım. Pencerelerin önündeki zamandan. Bir araba durdu. İnen oldu ya da olmadı. Bilmiyorum. Bir başkası hızla geçti. Evler öylece duruyor. Neden bir ben duyuyorum bu yalnızlığı. İçeriyle dışarı arasındaki bıçağı. Eşyalar bir tek benim aklımda mı tozlanıyor. Mavi bazen cezâdır deselerdi, yeşil bazen ceza, gökyüzünü indirirdim. İnsan yalan söyler deselerdi, anlamazdım. İnsan ölür deselerdi anlamazdım. Bir çocuğa ölümü sordun mu hiç ? Bilmez. iyi ki. Büyüyemezdi yoksa. Ben ne zaman ögrendim bilmiyorum.

İnsan Bir Eksik SözdürŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınevi · 20212,496 okunma

·

116 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba AYDIN