Ben gerçekten neden bu devirde yaşıyorum? Neden insan iliskileri bu kadar boş, niye her seyi tüketiyoruz bu denli ?diye sorguladığım bir dönem elime aldığım bir kitaptı. Ve evet.. 80 nesli biri olarak yaşadığım dönemden etimle kemigimle nefret ettim tekrar. İnanın bitsin istemedim. Biraz okudum, sonra bi' Semiha Yankı dinledim, birkac sayfa daha okuyup, açıp "O Agacın Altinda" izledim. Damağimda biraz minti sakız biraz leblebi tozu tadı oldu. Anneannemin tel dolabı geldi gözümün önüne. Dedemin siyah beyaz ekran televizyona taktığı mavi ekranda "Bizimkiler" izledim. Eurovision akşamı heyecanını özledim. Pazar aksamı sobayla karışık beyaz sabun kokusunu, annemin portakallı kurabiyelerini, babamla geçen o emsalsiz günleri.. Kitabı değil kendi kitabımı okudum, doymadım. Yasadığım hayat daha da ağır geldi...
