Yutkunmak pek mümkün olmadı,gözlerim ağlamak için kırpıştı ancak o da olmadı.
Nefesim sanki yetmiyormuşçasına hızlı bir şekilde alıp vermeye başladım, bunu yaptıkça kafam büyüyormuş gibi hissettim biraz tedirgin etti bu halim, uyumak için kafamı yastığa koydum ancak içerdeki sesler git gide yükselmeye başladı, şakaklarımda ince bir sızı baş gösterdi ve o esnada anladım ki,yeni gün aynı sakinlik ve sıkıcılıkla devam etmeyecek.
Günlerimi işgal edecek düşünceler büyük bir gürültüyle yerlerini aldılar, kendime şans dilemek dışında bir şey kalmadı,hoşgeldin iç dünyamın doyumsuz hissi.