Gönderi

... Eski Edirne'yi ben, adım adım, Ararken Edirne sokaklarında Anladım, bildim ki şahdamarlarım, Vurur senin mermer şakaklarında. Seller, zelzeleler ne derse desin; Sen, yine, o eski Selimiye'sin.. Fakat -tarihime, adıma yazık!- Ben ne Selim, ne de Sinan'ım artık! Kükreyen, şahlanan, koşan, atılan O mutlu yiğitler, o mutlu iman, Sınırlar aşmayı kuşlardan değil, Öğrenirdi senin ezanlarından. Ne bilsin Selim'ler, ne bilsin Sinan, Ki avlun bu kadar küçülecekti.. Ey ilâhi kubbe; sana avlu, bir Kıta gerekti!
Sayfa 20 - SelimiyeKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.