Sabah uyandım. Ayılana kadar kahvaltı öncesi hafif bir şeyler okuyayım gözüm açılsın dedim. İsmi ilginç geldi. Sabah sabah mizah kitabı okunmaz ki anacım sen ne yapıyorsun dedim kendi kendime.
Madem kitabı açtım bir kaç sayfa okuyayım da arkamdan ağlamasın dedim. Hıdır abimiz memurmuş. Çeşitli sebepler yüzünden hak ettiği göreve gelemiyormuş. Bütün düşüncesi orijinal şahin arabası ve şef olmak. Şef olacak mı Arabanın orijinalliği bozulacak mı diye beklerken birde ne göreyim kitap bitti.
Ayılmak mı, bomba gibi oldum bomba. Getirin 13000 küsur sayfalık Artamene ou le Grand Cyrus romanını akşama bitireceğim.
Kitaptan hoşuma giden bir Anektod yazmak istedim.
Adamın biri süpermarkette yarım elma almak istiyor. Tezgahtarla kapışıyorlar, tezgahtar müdürün yanına gidiyor,
“İçeride bir hayvan var. Bu elmanın yarısını almak istiyor” diyor. Bakıyor müdür sessiz; arkasını dönüyor. Bu müşteri arkasında. Adamı görünce
“Bu beyefendi de diğer yarısını almak istiyor” diyor.
Neyse adama veriyorlar elmanın yarısını, adam gidiyor.
Müdür diyor ki “Amma akıllı adammışsın sen. Nerelisin bakayım?”
O da “Brezilyalıyım abi” diyo.
Müdür “Yav ne işin var Türkiye’de, yaşasaydın ya Brezilya’da” deyince, bizimkisi
“Müdürüm, Brezilya’da ya futbolcu olursun ya da hayat kadını. Başka da bir şey olamazsın” diyo.
Müdür “Yalnız benim karım da Brezilyalı” deyince bir sessizlik hüküm sürüyor; bizimki soruyor:
“Abi, yenge hangi takımda oynuyor?”