"Şiirler pençeyi kahrımdan olurken lerzan, beni bir gözleri Ahu'ya zebun etti felek, öyle mi?" diyen sesini en derinlerden seçtim. "Ahu'ya... Gözleri Ahu'ya..."
Zaman algımı yitirdim. Karanlığa
düştüm ama dibe yaklaşırken yeniden aydınlığa ulaştım. Uyuyup uyumadığımı çözemediğim bir aradayken varlığı gitti. Üşüdüm. Elleri artık saçımda değildi. Bir süre sonra aniden şakağıma değen dudaklarının varlığı, nefesi ve deniz kokusu ile uykumun içinde dahi sendeledim. Uyanmak istedim ama olmadı.
"Yarın ne olursa olsun, doğum gününe dair sadece bu anı hatırla." diyen sesi değdi kulağıma. Saçlarımı okşadı elleri sanki. "Bunca zaman sen beni bir gülde saklamışsın. Şimdi sıra bende. Savaşın ortasında kalan sen olursan şayet..."
Duraksadı sanki. Gözlerimi açmak istedim ama kirpiklerim birbirine karışmış gibiydi. Ellerini saçımda hissedince rahatladım. "Bütün savaş kurallarını baştan yazarım." dedi.
-Bülbül Kapanı