Amerikalı bir yazar ve yayıncı olan Weinberg bu eserin sonunun tahmin edilebilirliğini eleştirmiş fakat Karanlıkta Fısıldayan'ın ayrıntılı kurgusunu da övmüş ve "fantastik bir korku klasiği yapmak için hiçbir sürprize ihtiyaç duymayan mükemmel bir ruh hali" yarattığını savunmuş. Bence çok doğru bir yorum. Bir noktada hikayenin nereye yöneldiğini tahmin edebilseniz de korku parametresi sanki hep kenarda yükseliyor. Bence okuması keyifli bir hikayeydi, Lovecraft'ın uzay dışından gelenlerle ilgili takıntısı bu kitapta da ana temayı oluşturmuş. Okulun son haftalarında okumaya kalkıştığım için çok uzun sürdü, ara vermek durumunda kaldım ama okumaya kaldığım yerden devam edebildim. Kitap kendi içinde bir hayli akıcı. Olaylar peş peşe gelişiyor ve sizi merak ettiriyor. Korku pek benim edebi türüm değil aslında ama Lovecraft ve Poe gibi eski usul yazarlar kısa hikayeleriyle sıkmadan bu tarzı bana sevdiriyorlar. Bu arada bu eserde de yine Lovecraft'ın diğer eserlerine gönderme yapan varlıklar var, yine Yuggoth'lara ya da Mi-Go ırkına atıflar yapıyor sanki. Kendi döneminde hayaletler, vampirler ve ruhlarla sınırlı olan korku türüne uzayı ve "dışarıdan gelenleri" katmış. Gerçekten çok ilgi çekici bir yönelim bana kalırsa -tabii bu küçükken astronot olma hayali kuran ve bu yaşında hala uzaya derin ilgi duyan benle alakalı da olabilir. Ayrıca Batman çizgi romanlarına da esin kaynağı olmuş Arkham şehrini kendisi uydurmuş! Hikayelerinde geçen Miskatonic Üniversitesi de bu hayali Lovecraft Ülkesinde bir yer.

Karanlıkta FısıldayanH. P. Lovecraft · İthaki Yayınları · 20201,018 okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meryemnur