Kitap herkese hitap eden bir kitap değil iki erkeğin aşkını anlatıyor ve bunu gerçekten hem darc hem de Smutla inanılmaz derecede birleştirmiş yazar.
Açıkcası Lgbt türü çok okuduğum bir tür değil ama tamamen karşıt olduğum bir şeyde değil. Kendi kafamda bazı şeylere oturtarak okumaya karar verdiğim bir kitaptı. Ki zaten Serinin önceki kitaplarında da az çok o elektriği alıyorsunuz tam olarak emin olmasanız da, bu da çifti okumak anlamında sizi hem hazırlıyor hem de gerçekten merak etmenizi sağlıyor.
Dediğim gibi herkese hitap eden bir kitap değil ama hakkıyla yazılmış size gerçekten her şeyi veren bir kitap o yüzden bu kitabın kötülenmesini asla kabul edemem.
Tarzınız değilse okumayın geçin, tarzınız olmamasına rağmen okuyup da eleştiriyorsanız kusura bakmayın eleştirileriniz çöpten öte olmaz.
Tür hakkında düşüncemi yazdığıma göre yorumuma geçeyim.
Rina’nın ilk MM kitabı, ama karakterler arasındaki duyguyu, gerilimi, o gelgit ilişkisini o kadar güzel anlatmış ki gerçekten çok sevdim.
Serinin diğer kitaplarını okurken zaten buradaki iki karakteri ara ara görüyorduk ama aralarına nasıl bir etkileşim olduğunu bilmiyorduk.
Nikolai, zaten ilk kitaptan itibaren dikkatimi çeken değişik bir karakter de altında farklı bir hissiyat var mı diye sürekli düşünüyordum ama çocuğun karakteri gerçekten bu hem manyak hem değişik değişik yani yani tam tanımlaması ne olur bilmiyorum ama kesinlikle çok kendine özgü bir karakterdi ve her şeyini açık yaşaması kendinden utanmaması gizlememesi inanılmaz güzeldi. Kendiyle barışık olması ekstra sevdiğim bir şeydi. Ama Kolya nedir ya? İsim vermek nedir kendi kimliğini kabul Edip Brandon‘un peşinden gitmesi vazgeçmemesi vazgeçmesi gereken noktada da doğru hareketlerde bulunması bence ilişkinin temelini oluşturan şeylerdi.
Brandon ise ilk kitaptan itibaren kendi içine kapanık tam bir İngiliz beyefendisi. Altında bir şeyler olduğu çok belliydi ama ben en başından beri kendi cinsel kimliğini kabul eden bir karakter olarak düşünüyordum onu aslında altında çok farklı şeyler varmış ve onu okurken gerçekten üzüldüğüm empati kurduğum yerler çok fazla oldu.
İki karakter de birbirinden o kadar zit ama o kadar uyumlu ve tatlıydı ki, Seriye dair en sevdiğim çiftlerden biri oldular. Niko’nun Bran’ın kendini kabul etmesini alttan alta sağlaması, üstüne gitmesi. Ona kendini değerli hissettirmesi çok güzeldi. Brandon’ın da onun yanında rahat olması ve Niko’nun onunlayken uyuyabilmesi, güven hissi..
Okuması çok keyifliydi. Levi’nin bakış açısıyla okuduğum kısımdan özellikle keyif aldım :)
