Unuttuk...
Bir muhabbetin koyuluğu ile demlenen, acziyetini bilen, kuskanmayan ama imrenen, hırslanmayan ama azimli, düşman değil hayran olan, açık arayan değil açık kapatan, kusurları örten insanı özledik.
O binlerce yıl kadim gelenekle yoğrulan insan sahneden çekiliyor, her şeyi yeniden öğreniyoruz, adam kayırma arttı, vasıfsızlık arttı, dostluk tatile çıktı, arkadaşlık can çekişiyor, yalnızlık moda oldu, okumak başkasının canına okumak oldu. İyilik markaların sosyal sorumluluk reklamı oldu.
İş yerinde sekretere 32 dişini gösteren koca evde eşinin göz rengini, doğum tarihini bilmiyor!
Kapitalizm hızla çökerken aileyi de toplumu da ahlaki değerleri de çökertiyor.
Bu selden ailesini kim kurtaracak? Bu selden ülkesini kim kurtaracak? Bu selden kendisini kim kurtaracak?
İşte o kurtarıcılara rol modellerine ihtiyacımız var.
Dünyayı tanıdık ama akrabalarımızı unuttuk!
Anne sarmasının lezzetini, ninemizin vurduğu turşunun sağlığa etkisini, bir sobanın etrafında kestanenin muhabbetini, hormonsuz meyvenin dişlerimizi kamaştırmasını unuttuk!
Ortak yaşam kültürü ve ahengi kayboluyor, mekanik plastik bir hayat bizi sarıyor! Herkes birbirinden uzaklaşıyor, gençler insanlardan nefret ediyor. (Bu kadar nefret edecek kimi gördün, ne yaşadın ki!)
Düşen birine yardım etmek yerine Instagram story atıyor. Herkes rahatsız bu hayattan ama herkes izliyor. Peki yanlışa dur diyecek o sihirli eller kimin? Ne zaman
·
98 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.