.. beni hep şaşırtmıştır o tebessümler, çünkü hep beklenmedik bir zamanda beiriverirdi.
.. küçük başarılarınıdan birinin keyfini gururla yaşarken babam hep böyle gülümserdi bana.
Bazen bunun bir yüz ifadesinden başka bir şey olmadı ğını düşünürüm, duygularını açıklamak zorunda kalmış olmanın verdiği şaşkınlık karşısında denetleyemediği bir belirti. Çünkü babam çelişkileri olan bir adamdı.
Dünyanın en sevecen insanı olabilirdi, ama duygularını göstermek çok zor gelirdi ona. Her zaman gizli, erişilmez bir mesafe bırakırdı arada.
Alma'yı kaybettikten sonra, belki annemin ölümünün onu da havasız, soluksuz bırakmış olduğunun farkına varmıştım.
.