Elma Veremeyen Bir Kiraz Ağacı
"Mucize bir evin yaşlı kedisidir." Diyor Barış Bıçakçı Sinek Isırıklarının Müellifi kitabında. Hayır. Mucize bir evin doğum yapmış kedisidir. Çiçek açmış kaktüsüdür, kışa hazırlanırken bir şehir. Mucize yağmurdan sonra çıkan kanatlı karıncadır. Ki bu çocukluğumun en fantastik varlığıydı. 20li yaşlarımda görmeseydim ilk defa ateşböceklerini ve seni.. Bir düşün. Bir karınca. Karınca ama kanatlı. Heyecan vericiydi. Sonra İsmail abiyi gördüm pullu takım elbiseleriyle fantastik. Ve sen varsın tabi. Kanatlı karıncalar seni anlatabilmek için metafora dönüşür. Bak şimdiki çocukların hayallerini tek boynuzlu atlar süslüyor. Hiç biri yağmurdan sonra kanatlı karınca aramaya çıkmaz ki..
Şimdi benim Tous les Soleils filmindeki, insan ruhunu iyileştirdiğine inandıkları müziğe ihtiyacım var. Filmin isminin çevirisi de garip, Aşkın Sessizliği. Aşk sessiz midir ? Sanmıyorum. Ama iyileşmeye ihtiyacı var ruhumun bunu biliyorum. Ruhuma güzel bir elin değmesine ihtiyacım var. Merhametli bir el. Affedici bir el. Herkes kadar affedilmeye ihtiyacım var. Ray Bradbury muhteşem hayal gücüyle kitabını yazar ve kağıdın yanma derecesini öğrenmek için arar. "451 Fahrenheit" der telefonun ucundaki ses. İşte hazırdır kitabın ismi. Bazen bizde bir kaç kelime beklemez miyiz, bir şeyler yerine otursun ya da artık adı konsun diye içimizde. Ben nereyi arayıp sorayım ? Anıların yanma derecesini ? Çünkü yok olsun istiyorsun bir yerden sonra.. Ya da bir insan kalbinin kırılma noktasını ? Kime sorup öğrenebilirim ?
Bir ağaç toprağa tutunamadığında, bir akşam sefası, bir sardunya köklerini koyacak bir yer bulamadığında ne oluyorsa öyleyiz çoğu zaman. O yüzden bu solgunluğumuz. Ve elimizi, ayağımızı, gönlümüzü nereye koyacağımızı bilemememiz.
"Artık tutunacak kimsen kalmadı. Nasıl biliyorsan öyle düğümle zamanı" dese de Metin Altıok, ben bilmem zamanı düğümlemeyi. Ve tabi çözmeyide bilmem düğümleri. İnsan ne kadar zaman, geçip gitmiş bir hayat yüzünden sorgulanır. Artık çok geride kalmış ve bir çok kısmı hatırlanmayan bir hayat için.. Hukukta değilde, hayatta nedir bir yaşananın zaman aşımı süresi ? Ne zaman unutur insanlar, artık hatırlanmasını istemediklerini ? Hiç mi ?
Kendinden ala düşman bulamaz insan. Bir de en sevdiklerin, seni en iyi tanıyanlar. Onlara bile bu hakkı sen verirsin. Çok sevmenin bedelidir işte bu. Kim nasıl yorumlarsa yorumlasın gerçek budur. Hayatınızı dingonun ahırına çevirmiş, istediğinde girip istediğinde çıkanlara, niye gitmiştin şimdi niye geldin diyememekten. Sahi sen niye gelmiştin ? Neyin değiştiğini umarak ? Şimdi neyi bulamayarak gidiyorsun ? Sen bir kiraz ağacının önünde durmuş, neden elma veremiyorsun diye kızıyorsun.. Sen elma verebilen bir kiraz ağacı arıyorsun.
youtu.be/ChJ6vcbxuWg
··
45 görüntüleme
"Ben nereyi arayıp sorayım ? Anıların yanma derecesini ? Çünkü yok olsun istiyorsun bir yerden sonra.. Ya da bir insan kalbinin kırılma noktasını ? Kime sorup öğrenebilirim ? " Ben ara ara yaralarıma soruyorum ; neden kapanmak istemiyorsunuz diye? Yaralayana soramadığım soruların cevaplarını kendi yaralarımdan duymayı umuyorum. Ama sen bulursan bana da yol göster. Yüreğine sağlık İpek...
Estafurullah ben kendim bir düzlüğe çıkamadım daha bırak yolu :)) sen benden çok daha fazla şey görmüşsün bu hayatta sen bana yol göster :)
4 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Burada yapılan paylaşımlarda özellikle beğendiğim kısımları yorumda ayrıca belirtirim. Fakat hangi cümleyi alıp yazayım buraya? Hangi cümleyi yazsam, tam kapanmamış bir musluk gibi damla damla kalır bu yorumda. Her biri ayrı güzel. Her biri birbiriyle ayrı güzel... Kaleminiz dert görmesin..
ah ya o güzel yüreğinize sağlık.<3
ne güzel bir kaleminiz var öyle.*-*
Bu yazınız gözümden nasıl kaçmış hüzünlendim.
Bir kitap alıntısı zannettim. Maşallah ipek hanım..kaleminize yüreğinize sağlık..
Herkesin hikaye yazası gelmiş diyorum kimse harekete geçmiyor :)
Teşekkür ederim Şimal hanım beğenmemize sevindim :)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.