Sonra insanlar en büyük depremi yaşadılar
Kalplerinde sevgileri öldü, insanlık öldü, bebekler ,masumiyet öldü
Bir para parçasına esir oldu özgürlük sandıkları dünyada
Naif kalpler kırıldıkça çöplüğe dönüşüp katranlaştı
Yaşamasaydım dedi insan sonra yadırgadı herkesi
Aslında yadırgadıkça herkes gibi oldu
Ve sonra sustu insanlık kıyamet koparttı sessiz çığlıklar
Sahi sur muydu üfürülen böylesine bir azap insanlık mutlu muydu?
Olsundu bin yaşasındı bana dokunmayan yılan diye düşündü insan
Cellattı hepsi minik bir elin, gözyaşını kömür karası elleriyle silen bir adamın
Ya da saçları katranlaşmış bir kadının
Sahi size soruyorum insanlık neydi ?
Biri anlatsın bana bu masalı dinlemek istiyorum !..