GÜNEŞ DOĞARKEN
Esaret acısı bir kabus gibi
Çökmüştü biçare omuzlarına;
Hepsinin bunalmış, ezilmiş kalbi;
Ümitsiz bakıyor gözler yarına.
Şu yanda yaralı bir delikanlı,
Ötede matemli bir taze dul var.
Bütün gözler yaşlı, ufuk dumanlı,
Her göğsün altında bir yara kanar...
Bu kadar elemli bir günde doğdun,
Ey büyük Türklüğün büyük güneşi!
Zulmü parçaladın, zalimi boğdun,
Söndürdün bayrağa salan ateşi.
Yaralar sarıldı, yaşlar silindi,
Parladı zulmetten eriyen gözler;
Her kalbe ümidin ışığı silindi,
Ümitle gülmeğe başladı her yer.
Çelikten kolunla tuttun elinden,
Kaldırdın mustarip, hasta vatanı.
Cihan! Hayretle bak! Tarih, iğil sen!
Ey ati, kemali, "Kemal" de tanı!...
Sayfa 32Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.