Zweig'ın eserlerini epeyce okudum, yanlış değilsem bu 7. veya 8. olmalıydı. Artık bir paragraf dahi okusam Zweig olduğu anlaşılıyor. Zweig bir kadın gözüyle çok iyi anlatımlar yapıyor, şaşıp kalıyor insan. Tutkuyu derinlemesine irdelemiş. Ama bu kitaptaki betimlemeler bence daha fazlaydı, hatta bazı yerlerde gereksiz yere çok uzatılmış gibiydi. Özellikle şu ilk kumarhanedeki ellerin anlatıldığı kısımdan yağmur altında ıslanan adamla konuşmaya kadar geçen bölüm çok uzatılmış gibi geldi, bitmek bilmedi.
Genel olarak bakarsak tabi ki yine çok güzeldi.
