Çok güzel ifade edilmiş. Bir keresinde herkesi affedebiliyorum ama kendimi affedemiyorum bazen demiştim bir arkadaşıma, Allah razı olsun bana “Sen rab misin? Niçin kendini affetmek kibrinde bulunuyorsun..” demişti. Belki küçük ama beni günlerce düşündüren bir ikaz olmuştu. Okuyunca onu hatırladım.
Herkesi affedip kendini affedememek, biraz mükemmelliyetçi insan özelliğidir derler... Şimdi şöyle düşünüyorum; bir kişi sürekli bizi suçlasa, yaptıklarımıza tepki verse... sürekli ama... ne kadar kötü olur değil mi? Peki bunu biz kendi kendimize yapıyor isek ne olacak. İnsanın kendine öfkelenmesi bu değil midir :)
Nasıl ki başkalarından mütevazilik bekliyorsak, mütevazi davranıyorsak, aynı şekilde kendimize de mütevazi davranmalıyız :) "İnsanım ben, yaptım işte bir hata" deyip kendimiz affedebilmeliyiz. Ama eğer kibir sebebi ile özür dilenmiyorsa o ayrı konudur. Diye düşünüyorum :)
Yaptığımız her hatayı da "ben insanım" deyip görmezden gelirsek, ilerde daha büyük hatalar yapmaya elverişli bir hale gelmez miyiz?Yapılan hatalar farkına varılıp, telafi edilmeye çalışıldıktan sonra vicdan rahatlatılmalı bence.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.