Gönderi

İlk şiirim〽〽
Yaşadıkça özlüyorum, Özledikçe de hüznüm artıyor. Hüznüm arttıkça gülümsüyorum, Gülümsedikçe insanlar beni anlamıyor... Hayatım ; Birbirine bağlanmış hisler gibi... O onu, o da onu tetikliyor... Rüzgâr değil ki esip geçsin, Su değil ki akıp gitsin. Yağmur değil ki ıslatıp dursun. Bulut değil ki münevveri kapatsın. Kitap değil ki, ne kadar hızlı okursam o kadar çabuk bitsin. Çay değil ki soğuyunca dökeyim. Şiir değil ki okuyunca bitsin. Melâl dolu içim. Belki de tek bir uçurtma gerekirdi. Ya da birtek balon... Şişirdikçe dertlerimi üflerdim. Üfledikçe ağırlaşırdı balonum... Ağırlaştıkça da göğe çıkarırdı beni... Göğe çıktıkça da huzur bulurdu içim... Öylece kandırırdım krndimi... Şehr_i_şâir
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.