'N'Esther gibi.
Şu anki hüzünlü şişik surat güldü:) Yaratıcılık zirvede valla:p
Bu sitede alıntıdan çok inceleme okurum. Ve gördüğüm kadarıyla birçok kişi kitabı okuduktan sonra kendi hayatındaki kesitleri de incelemeye dahil ediyor. Rahatsız oluyor muyum? Tabii ki de hayır. Ki bizi en çok etkileyen kitaplar, bize en yakın olan kitaplardır. En sevmediğim şeylerden biri de bir insanın kendi hayatındaki acıklı şeyleri anlatması...Kâh ben de anlatırım sonra da kendime küfrederim. İnsan derdini insana anlatır mı? Salaklık, ahmaklık...Dünyada acı denen şey olmasaydı, inan ki hiçbir eser yazılmazdı. Bizi güldüren eserler bile acı sayesinde yazılıyor. "Tekmil duyguların kaynağı acıdır," dedim bir aralar lakin kimse pek kulak asmadı lakin bir gün biri beni anlayacak. Neyse, nerede kalmıştık. Anlamayacaksın, yazacaksın. Öldükten sonra biri seni okuyup, duygulanacak ondan sonra o da kaç kelam edecek. Bu kadar başka da bir şey yok!
Başıma birçok şey geldi ama ben çoğu zaman komik şeyleri anlatırım.
İntihar mı? Evet, denedim ama yemedi. Hadi ayağım kaydı düştüm ya ölmezsem kim bakacak bana?
Bu çağda herkes filozof! Gelen giden akıl veriyor. Ulan önce bir kendi götünü ört ondan sonra gel, "senin götün dışarda," de.
Çevremde pek insan yok, tek tük insanlar...Bir ara tekmil insanları öldürmek istedim ama sonra vazgeçtim. Dünyayı yok etmek istedim ama baktım ki dünyada çocuklar da yaşıyor. İnsanları da öldürdüm, dünyayı da yok ettim ama hiçbir çocuğun kılına zarar gelmedi.
Sen bir de benim babamı gör. Hayatımı sikti ama pek umurumda değil. Matematiği hiç yok ama söz konusu para olunca çok iyi hesap yapıyor. Pardon! Buraya yazmayacaktım. Kusura bakma.
Acı olmasaydı hiçbir eser olmazdı evet kesinlikle çok doğru. Biri okur biri yazar. Diğeri tekrar etkilenir yazar. Yazılır da yazılır... Bu böyle sürecektir elbet. İnsan ne kadar başkasının yazdıklarında birebir aynı şeyler olmasa bile benzer yönler gördüğü zaman bir şeyler karalıyor. Kimisi paylaşıyor kimi gizliyor. Biliyorum ki kitap okuyan gerçek okuyucular hep yazarlar aynı zamanda. Gizli ve saklı da olsa. Yetersiz de olsa. Hatta saçma dahi olsa. Ama yazılanların hepsi kıymetli bence kendinden bir parça olduğu gibi. Tıpkı senin yorumun gibi. Kusurluk bir şey yok o yuzden. Yorumun için teşekkürler.
Seni ilk yaptığın yorumlar sayesinde görmüştüm. Alaycı tavrın çok hoşuma gitmişti Sema, çok yakın hissetmiştim seni, ben de aynı yola başvururum çoğu zaman. Ve şimdi incelemen o kadar canımı yaktı ki anlatamam, sanırım benim de ihtiyacım olan şey yazmak. Şahane bir inceleme. Sylvia bu akşam okunacak! Virginia da. :)
Virginia böyle duygusal yazmıyor pek ama okunsun:) Teşekkür ediyorum:)
Sadece ufak bir parçası olduğunu hissediyorum ama yine de içini bu kadar dökebilmek benim için cesaret ister. Bunu yaptırabilen ‘Günlükler’i listeme aldım, okuyacağım. Anlattıklarınla beni de bir yerlere götürdün. Dostluk kavramının kafamda yıkıldığı yere mesela. Bunun gibi bir sürü şey. Düşündüm... ki düşünmek bu ara koşarak kaçtığım, yapmam gereken en son şey. Bana bunu yapmayacaktın.:) İçtenliğini sevdim, sarılmak istedim sana. Kalemine sağlık.
O kavram bende de yok maalesef. Bende kaçıyordum uzun zamandır. Kitabı okuyana kadar. Bir yerde patlaması gerekiyor ama. Kaçılmıyor öyle her şeyden. Bir yerde yakalıyor seni. Çok teşekkür ediyorum.:)
İçini o kadar güzel dökmüş, ruhundan o kadar güzel bir kesit sunmuşsun ki, benim bile içim rahatladı. Sanki ben yazmışım da sırtımdan büyük bir yük kalkmış gibi..
Kitap ve hayat karışımı, sayfalarca yazılsa okuyabileceğim bir yazı. İnsan kendinden bir parça bulduğu yazıları daha çok severmiş. Kendimden birçok parça buldum ve birçok ortak yönümüzü gördüm.
Bu sitenin en sevdiğim yanı, aniden karşına çıkan bir yazıyla tanımadan çok seveceğin insanlara rastlamak sanırım..
Tekrar tekrar tekrar kalemine sağlık. ^^
Ruhundaki çiçekler hiç solmasın güzel insan ^^
Evet kendinden bir parça olan şeyler böyle darma duman da edebiliyor işte:) Çok teşekkür ediyorum. Senin de o çiçekler hep bahardaki gibi kalsın.:)
Daha iyi misin ? Bu yazıyla aslında kucağımıza bir vicdan bombası bıraktığını biliyor musun? Okuyan herkesin senden bir parça sorumlu olduğunun farkında mısın? "Herkes herkese karşı her şeyden sorumludur" demiş Dosto.
Teşekkür ediyorum. İyiyim o an kitabın etkisi ile bir haftalık bunalım yaşadım ama geçti. Tekrardan teşekkürler:)
Sylvia'nın ölüme olan saplantısı gibi sylvia'yı okumak da bir saplantı. Saplantı diyorum çünkü bu kelime Nilgün Marmara tarafından doktora tezinde de kullanıldı. Neden böyle bilmiyorum ama bu kadını okuyan insanların ortak bir özelliği varmış gibi geliyor bana. Sanırım yanlış zamanda ben de bu saplantıya kapılıyorum. Çok önceden yazmışsınız ama yazdıklarınız bana bunu anımsattı.
Fikrinize katılıyorum. Herkesin seven ya da okuyup benimseyen kişilerin ortak noktası illaki vardır diye düşünüyorum. Dediğiniz gibi çok önce yazdım ve o zamanlar bu durum sürekli gibiydi. Şimdilerde ara ara kendini gösteren bir durum haline geldi. Tabiki bu ne yazık ki herkes için geçerli değil. Bunun en büyük örneği de Nilgün Marmara sanırım.
Bu kadar içine dokunan kitapları okumak iyi bir şey bence acı verse de paylaşmış oluyorsun aslında acını.. Dökmüşsün mesela içini iyi olmuş bence.
Yüreğine sağlık...
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.