Adil
@adlgck
Ben, geleceğin gözü kara zalimlerindenim
Siz kaç köşeli yıldızsınız?
313 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hepimiz kendi kimliklerimizin esiri olmuş, kendi yarattığımız hapishanelerde yaşıyoruz.
(Prison Break)
166 syf.
·
Puan vermedi
·
20 günde okudu
Okur Takip Önerileri
“Karman çorman hissedişin tane tane çözüleceğini, yeniden, bu kez mükemmel bir düzen içinde bir araya geleceğini ve hayatın bir anlama kavuşacağını hayal etmek: yazmak.”
Ölmek hiçbir şeydi. El Sordo'nun ölümle ilgili bir korkusu yoktu, ne de ölümle ilgili bir görüntü vardı kafasında. Ama yaşamak, bir tepenin yamacında rüzgârla salınan bir buğday tarlasıydı. Yaşamak, gökyüzünde dolanan bir atmacaydı. Tahılın savrulduğu, samanların uçuştuğu harman yerinde, tozlar içinde duran toprak bir testideki suydu yaşamak. Bacaklarının arasındaki bir attı yaşamak; bir bacağının altındaki karabinaydı, bir tepeydi, bir koyaktı, bir dereydi kenarında, vadinin uzak kıyısında, tepelerin ötesindeki ağaçların uzandığı.
Sayfa 331Kitabı okudu
"Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın, diyerek yaşattığınız yılanların bir sonraki hedefi siz olursunuz."
Aziz Nesin
youtu.be/vYuZ9ovg_G0?si=...
Arzularımdan kendilerine bir hayat çıkartacaklarını sananlar, önce büyük bir heyecanla yanıma yaklaşıp gözlerimi görünce hemen uzaklaşıyorlardı yanımdan. Çünkü o aykırı, o uçurumlarda sınadığım varlığım, kendi başıma kurduğum dünya, yaşadığım her anın kalbimde durmadan iz bırakması, en büyük korkusuydu onların. Bu korkudan sıyrılabilmek için, kendileriyle ilgili durmadan olmadık bilgiler veriyorlardı bana. Aslında bu bilgilerin kendi hayatlarında hiçbir karşılığı yoktu. Gerçeği olmayan bir görüntüden ibaretlerdi. Olduklarından daha fazla görünmeye çalışıyorlardı. Sözcüklerinin çöplüğünde boğmak istiyorlardı beni. Yan yanaydılar, ama aralarında hiçbir gerçek bağ, hiçbir gerçek yakınlık yoktu. Yan yanaydılar ama uzak ve yakın arasındaki farkı bile yitirmişlerdi çoktan. Ne birbirlerine gerçekten veda edebiliyorlar, ne de kavuşabiliyorlardı. Bu kayboluşları, bu kimseye gerçekten bağlanamadan yaşayışları onları daha da bencilleştiriyor, bencilleştikçe birbirlerine daha fazla hükmetmeye çalışıyorlardı.
Sayfa 101Kitabı okudu
Eski Yunanlılar güzellik karşısında hüzünleniyorlardı ve bunu başarabildikleri için de tarihe geçtiler. Biz modern insanlar ise güzellik karşısında huzursuzluk, şaşkınlık, hatta kimi zaman da öfke duyuyoruz; tarih bizden söz etmeyecek. Bizi bu güzel gezegende böyleşine huzursuz, şaşkın ve öfkeli kılan şey, Eski Yunan’dan bugüne soyumuzun epey hırpalanmış, çirkinleşmiş, parçalanmış olduğunu bilmemiz ve bunun acısını çıkarmak istememizdir belki de, kim bilir. Modern insan, adaleti ‘hiçbir kötülük cezasız kalmaz’ tehdidine indirgeme eğiliminde.
Bu kadar yüksekten ancak düşerek inilir.
Kendi dünyamdan çıktığımda basit cümlelerin öznesi oluyorum, diye düşündü.