Yine yer yer oyulmuş, kara topraklı, yer yer yeşermekte olan aynı tarlalar; yağmurdan ıslanmış kargalar kuzgunlar; durmadan yağan yağmur; ağlayan kapkara gökyüzü... Çok sıkıcı bu dünya baylar!
Nikolay Vasilyeviç Gogol
Sayfa 4 - İnsan Kitap, Klasikler Seçkisi 14, İnsan Yayınları, Çeviri: Nesibe Zeynep Koç, 1. Baskı Ağustos 2016, 2. Baskı Kasım 2017Kitabı okudu
··
5 görüntüleme
Bu alıntıyı alıp almamayı düşündüm çünkü hayata fazlasıyla karamsar bakan çok arkadaş var burada ve ben de o karamsarlığı destekleyen şeyler paylaşmak istemiyorum, insan kıymetlidir, yüreklere ferahlık vermeli, daraltmamalı daha fazla... :)) Fakat kitabın kahramanı Akakiy Akakiyeviç'in dünyaya böyle bakmak için çok geçerli nedenleri var ve kitabın ruhunu yansıtabilmek açısından bu alıntıyı gerekli gördüğüm için paylaşıyorum sizlerle :))
Aslında aynen dediğiniz gibi Harun bey; 'Bazen' sadece bazen sıkıcı bu dünya. Çoğunlukla güzel, mutluluk verici :)) En sıkıldığımız anlarda bile pencereyi açsak ya da sokağa çıksak, temiz havayı çeksek ciğerlerimize, gözlerimizi kapasak ve güneş ışınlarının kirpiklerimizin altından ışık oyunları yapmasının tadını çıkarsak :)) Güneşin tatlı sıcağını rüzgarın ferahlatıcı nefesiyle birlikte hissetsek... O zaman bizi sıkan çoğu şeyin 'ebediyetin yoğunluğunda' suyun üstündeki çer çöp gibi akıp giden, saman alevi gibi yanıp sönen, bunu kavradığımız oranda bizi delip geçmesine izin vermemeyi başarabileceğimiz şeyler olduğunu görebiliriz...
Hayat güzel, çoğu olumsuzluğa rağmen... :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.