Yaktık,yıktık,acı çektik...Oluk oluk kan aktı. Açlık çektik. Ve şimdi o ezilmesi için bunca acıya katladığımız günler tekrar karşımızda...Hangisi kabustu,bilemiyorum:Akıtılan kanlarımız mı, acı dolu mücadelemiz mi, yoksa bu sarhoş kahveleri ile bu, tıka basa doldurulmuş mağaza vitrinleri mi ?Neden leş kargalarını tekrar topladık başımıza? Bunca mücadele, işçi kulübelerinde sefalet ve açlık eskisinden daha ezici bir ağırlıkta tekrar üzerimize çöksün diye miydi? İçimizde yaşayan,kanımızı kurutan zehirli yılanlar,hırsızlar ve sömürücüler yeniden eski rahat hayatlarına kavuşsun diye miydi bizim mücadelemiz? Hayır ben kabullenemem bunu, kafamın içi bu kuşkuyla doluyken yaşayamam..Bunca mücadele, çekilen bunca acı, gözümüzü bile kırpmadan gidişimiz sonradan kendi kendimizi çarmıha germek için miydi? Neden?
Sayfa 373 - Gün Yayınlar (1968 Basım)Kitabı okudu
··
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.