Az önce Lukerya bana hanımefendi gömülür gömülmez artık benim yanımda kalmayacağını bildirdi. Diz çökerek beş dakika dua ettim, halbuki bir saat daha dua etmek isterdim. Durmadan düşünüyor, düşünüyordum. Benimki hasta bir adamın düşünceleri... Başım ağrıdan çatlıyor, bu durumda dua edip de ne yapacağım? Bu da günah. İşin garibi, gözlerimi uyku tutmuyor; oysa büyük, çok büyük dertlerin patlak verişinden sonra insan uyumak ister. ölüme mahkûm olanların son gece çok derin uyuduklarini söylerler. Zaten böyle olmalı, doğaya uygun olan da budur. Öbür türlü insanın sinirleri dayanmaz... Sedire uzandım, ama uyuyamadım...
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.