Oblivion
Saat gecenin üçü. Gece dahi uykuya dalıp beklerken sabahı ve muhakkak ki biriktirirken ışığı, varlığım yağmur tanelerinin misafir olduğu bir pencerenin ardından dünyayı seyrediyor. Görebildiğimce ve gözlerimden ruhuma süzülebildiğince yaşamı…
Oysa ne çok tortu var, yağmurların bile aklayamadığı…
Oturduğunda pamuk tarlasına alabildiğine uzanma hissini veren koltuğumda, elimde bez bebeğimle bu saat olmuş düşünüyorum. Uykunun huzurlu halinin ses ve nefes olduğu sesler eşliğinde. Elimde bez bebeğim; gün ışıyınca, dinlenince, ışık taneleriyle verilmeyi bekleyen…
Gözleri tamam.. iki küçük zeytin tanesi.
Saçları ise renksiz, ne uzun, ne kısa..
Yüzü bir çocuğu mutlu edebilecek kadar mutlu!
Yanakları bulutsu bir kiraz renginde.
Ama bir şey eksik bu ifadede, mutluluğun dokunduğu bir şey…
Gülüşünü, acısını, duygularını simgeleyen; dudakları.
… Elime iğne ipliği alıyorum bir ifade, belirginlik oluşturabilmek için. Mutlaka güleç olmalı. Onu gören her çocuk gülüşünün gölgesinden dahi uzak bulmamalı bebeği.
İğne ipliği elime alıyorum ki;
O çok eskiyen ve yenisine lüzum görmediğim televizyonum açılıyor birdenbire.
Minik sarı bir kutu, haberlerde duruyor!!
Dünün özeti, dünlerin özetini sunuyor...
Bugünü.
Günün ışığına seslenen haliyle…
Şöyle diyor, haberleri sunan spiker kadın cızırtılar ve altyazısında siyasetin, polemiklerin ve elbet magazin bülteninin eksik olmadığı yayın karesinde...
En fazla 3 dakika ve süre başlıyor:
“ . Ağrı'da dedesiyle bayramlaşmak üzere ailesiyle birlikte köye giden 4 yaşındaki Leyla Aydemir kayboldu Sayın Seyirciler.
18 günlük arama çalışmalarının ardından dün kötü haber geldi; Leyla dere yatağının ağzında yüzü suya dönük olarak ve sırtında şiddet izleriyle bulundu. Otopsi raporları aç bırakılarak öldüğünüde göstermekte.
. Ankara'nın Polatlı ilçesinde 22 Haziran günü kaybolan Eylül Yağlıkara ölü bulundu. Otopsisinde vücudunda kesici delici alet izlerine rastlandı, cinsel istismar sonrası boğularak öldürüldüğü de belirlendi. Katil zanlısı, Eylül'ü arama operasyonlarınada katılmıştı. Sezdirmedi ki büyük bir başarı ve unutmadan Sayın Seyirciler, kendisi şu an hapishanede.
Korkmayın.. Yakında çıkar.
. 12 yaşındayken dayısının oğlu tarafından kaçırılan ve alıkonulduktan sonra 18 yaşına girmeden iki çocuk sahibi olan Pelda, kalbinden vurularak öldürüldü. Pelda'nın hayalleri vardı, hepimiz gibi.. Öğretmen olmak istiyordu. Ama annelik zorla da olsa bir nevi öğretmenliktir değil mi? Okumaya ne gerek var...
Evet seslerinizi tüm o kuru gürültüsüyle duyuyorum.
Bir saniye.. Magazin bültenine bağlanıyoruz.
SON DAKİKA!!!
“ Ünlü Model, yurtdışından şu saatlerde uçakla dönüyor Sayın Seyirciler. Nefesler tutulmuş. Tüm duygularımız, insanlık dahil konuya yoğunlaşmakta.. Kendisi " İ " dizisinde toplumumuzun ahlak, kültür ve etnik yapısını karalayarak yükselen ve içi çürümüş bir güzellikle ve tabii bizimde yücelttiğimiz ve yitirdiğimiz değerlerle; öldürülen ve haberlerini sunduğum çocuklara destek için burada olduğu söylüyor.
.. Yoğun olmasaydı muhakkak o topuklu ayakkabıları, çocuklarımızın öldürüldüğü, tecavüz edildiği ve çamura bulandığı topraklara ulaşırdı…
Ama destek oluyor değil mi?
“ Reklamın iyisi kötüsü olmaz. “
Bize böyle öğrettiler ve biz de ellerine sağlık demekten geri durmadık. Her neyse Sayın Seyirciler; Modelimiz gelene kadar haberimize dönelim..
1 dakika 1 dakikadır..
Biraz geçmişe gidelim diyorum ve kesinlikle,
derinleşmeden tabii...
. 2016 yılının Ekim ayında evinin önünde oynarken kaybolan Irmak Kupalı, (4) komşuları Himmet Aktürk tarafından tecavüze uğradıktan sonra vahşi bir şekilde öldürüldü. Himmet Bey (!?!) şu an nerede? Ne durumda? Tahminleri zorlayın.. Himmet Bey, o masum kişiliklerden biri, hangi güzel ve huzurlu gökyüzünü solumakta?
. 31 Mayıs 2017 günü evden çıkan (6) yaşındaki Eylül'ün cesedi terk edilmiş bir inşaatta, bir bavulun içinde bulundu; tecavüz edildikten sonra boğazı sıkılarak öldürüldü. Ve dikkat edin buraya.. Boğazı sıkılarak… Acaba cezasında bu bir anlık öfke ve tabii pişmanlık, ne kadar indirim sağlar??
Eylül mü? Sanıyorum ki kemiklerinin tozu kalmamıştır…
Ailesine hiç girmiyorum, konumuz derinlik değil!!
Tüm çocuklar dahil ve Bey'den ayrı " Çocuklar "lafım için; siz genel olarak kabul edin...
Özür dilerim.
Saniyeler kaldı... ve lütfen kahvelerinizi, çaylarınızı yudumlayın.
Boş gitmez.
“ Yardımcı olacaktır seyrinize. “
Vee.. yeni haberler var elimizde…
Son dakika diyebilir miyiz Seyirciler???
" Arkadaşlar, 1 dakika daha lütfen!! "
… .Hatay'ın Hassa ilçesinde, amcasıyla kaynaktan içme suyu almaya gittiği Amanos Dağları eteklerinde kaybolan, konuşma engelli Ufuk Tatar'ı (6) arama çalışmaları aralıksız olarak devam ediyor. Tüm ilçe merkezinde ve köylerdeki camiilerde Ufuğun kaybolduğu gün üzerinde bulunan kıyafetler tarif edilerek anons edildi.
. Diyarbakır'da 14 yaşındaki bir çocuk, hayvan otlattığı sırada kayboldu. Kayıp çocuğu bulmak için ekipler seferber oldu. Ancak henüz bir sonuç alınamadı. Dikkat edin " bir çocuk " diye tabir ediyoruz.. Bize ulaşan bilgi bu ama biz ona yinede Yusuf Yılmaz diyelim.
Bulunur maazallah..
Suçlular cezalandırılmalı öyle değil mi?
. Siirt'in Pervari ilçesine bağlı Güleçler Köyü'nde odun toplamak için eşekle yakındaki ormanlık ve dağlık alana giden zihinsel engelli 15 yaşındaki Salih Oral'dan haber alınamıyor.
…
Neler oluyor sayın seyirciler?
Neden bu haldeyiz?
Çocuklarımız kaçırılıyor. Tecavüz ediliyor ve tecavüz edenin bir hakkı, cevabı varmış gibi serbest bırakılıyor. Kaç gün sürüyor acı? Bedelinde ne ödeniyor ki unutuluyor...
Satılıyor.. Kişiliğimiz, ahlakımız, insanlığımız.
Peki satın alan kim??
Tecavüzcünün tezgahından uzak değil bu piyasa muhakkak.
...
- Kestik –
Cızırtılar..
Kararan bir ekran, sonra tekrar açılan…
Güleç yüzlü, yakışıklı bir spiker, özürleriyle kamera karşısına geçiyor.
Tam açıklama yapacağı sırada yayın donuyor ve tuhaf olan o ki tüm bu haberlerin konusu eşliğinde; o magazin ve siyaset bülteninin üst karesi olarak çocuk resimleri ve kayıp ilanlarıyla ekran kaplanıyor...
Spikerle sanatsal bir tablo gibi.
Kapının telaşla çalışıyla irkiliyorum ve korkuyla kapıyı açıyorum. Zira biraz önceki televizyon rehavetini üzerimden atamadım..
Kapının eşiğini tutmuş nefes nefese şunları söylüyor karşımda duran arkadaşım:
- Özlem, duydun mu?
Türkiye dahil Dünya'nın iletişim ağı çökmeye başlamış. Düzeltemiyorlar ve sorun bulunamıyor…
Nasıl? Demeden.. bir çocuk geçiyor merdivenlerden..
Apartmanda ise kaynağını nereden aldığını bilmediğim bir müzik çalıyor, sanki duyuru gibi… youtube.com/watch?v=oB-RS00...
... Çocuğa odaklanıyorum, müzik eşliğinde.
Beni gören arkadaşımda bakışlarını ona çeviriyor yalnız baktığımız aynı şey mi bilmiyorum....
Çocuğun bir ağzı yok, ne kız ne oğlan diyebilirim..
Hafif kirlenmiş beyaz kıyafetlerin içinde ve gözleri iri birer zeytin gibi.
Elinde de bez bebek…
Sadece bir ifadesiyle…
Bulutsuluğu düşmüş nar kırmızı bir iple örselenerek dikilmiş bir ağız ve dikkatle bakıldığında ise bir gülüşü andırıyor bebekte.
Çocuk gidiyor başını çevirip ve ben bez bebeğime doğru koşuyorum.
İğne ipliğin hemen yanındaki.
Gülüş olmalı diyorum..
İncitmeden, dokunmadan kırmızıya...
Yapamıyorum…
Onun yerine gülüşümü, sözlerimi, söyleyemediklerimi bez bebeğin tam ağız kısmına dikiyorum.
Ve işte..
Şimdi, tamam.
...
özlem.
... Çocukların olmadığı bir gelecek inanıyorum ki yok ve gözlerim geleceğe, yaşamın tadını daha çok çıkarmaya yönelik değil muhakkak. Gelecek onlarla ve onların olsun kafi.
Çocuklarımıza sahip çıkalım.
Küçücük bir ihmal onları bizden alır...
Bu, İnsanla İnsanın mücadelesi
En çetin ve belki...
En lekeli haliyle.
Vaktiniz, varlığınız için teşekkür ederim…
Sevgiyle kalın.
··
140 görüntüleme
Elinize sağlık tekrar, etkileyici bir yazı yine gündemden, italyan filmleri tadında kamu spotları sanki- vurucu ama. Teşekkürler katkınız için
Ben teşekkür ederim Erhan Bey bu fırsatı verdiğiniz için. Yazılar, manasıyla etkinlikte bütünleşiyor. Çok daha güzel şeyler yazabilmemiz umuduyla...
Bu yorum görüntülenemiyor
Üstümden ağır birşeyler geçti. Toplum ahlakı, vicdan, merhamet,
Ne güzel bir yürek Dostum, acılara bu kadar acıyan ne diyim ki...
Bitse de şu dünya derdi hepimiz ebediyen nerede kalacaksak oraya gidelim...
Gitmek hep var Dostum. Gitmek herzaman heybemizde. Mühim olan kaldığın o tek anı dahi insanca sonsuz kılabilmek. Mühim olan bu.. Daha kalıp görecek, yaşanacak, dünyanın ağrısına, o sonsuz yarasına merhem olacak ömrümüz var... Varlığımız.
Hepsi pusulasız bir pusula...
Toplum bizleriz.
Yarınlar ellerimizde.
Bir çocuğun, bir insanın,
Güneşin doğuşunun yazgısını değiştirmek; Işık olabilmek...
Ellerimizde.
Var olasın....
1 sonraki yanıtı göster
Bir gülüşe bunca acı reva mı? Kalbimizin odalarında minik cenazeler... Oysa onların durmaksızın atan kalpleri, heyecandan yerinde duramayan elleri, dünyâyı arındıran sevinçleri... Merdiven dipleri ıssız, pencerede ki kuşlar öksüz, evin benzi kül...
Rabb'im boğazımda bir hançer!..Doğar doğmaz zulümle,vahşetle,acıyla sarsılan,minik kalplerin ve savunmasız bedenlerin, pervasızca örselenip, incitildiği bu vahşeti dindir. Unuttur Cennet'inde onlara, anne kokusunu ellerinden alan bu kâbusu...
Zâlimin sonu,kendi zulmünü özlemektir şüphesiz...
İçinde bulunduğumuz hali o kadar güzel anlatmışsın ki..
Ahh. Bakma güzel dediğime. Şu berbat halimizi anlatacak en iyi kelimeler, en iyi tasvirler.. Bundan bahsediyorum..
Çay almıştım kendime, yazıyı okurken içerim diye ama nefes almayı unutmadığıma şükrediyorum.
Çayım soğudu
Varsın soğuyan çay olsun. Ziyanı yok. İnsanlığımız sıcak kalsın, kâfi..
Kalemine sağlık.. Gerçi kalemin sağlıklı zaten. Hasta olan, insanlarımız..
Yazıyı yazdıktan sonra Kapkara bir kuş kanatlanıp uçtu sanki yüreğimden. Bir boşluk ve soğukluk hissettiğim.. ve sonra kanatlarını, rüzgarını inkar eder gibi tekrar tüm o koyuluğuyla yüreğime kondu. Ve biliyorum ki burası onun evi.... Işık olsun, umut olsun her kelimem Ahizer. Ve dilerim ki karanlığım, karanlığın rüzgarını savursun...
Çayını tazele İnsanım.
Yaşamamız ve Yaşatmamız gereken bir Yaşam var...
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.