Özellikle uzun günlerimden önceki akşamlarda öyle bir an geliyor ki, onca yolun ve yer değiştirmelerin ardından başım dönüp gözlerim kararıyorken, başkalarının yüzleri makine-insanların maskeleri gibi üzerime üzerime gelmeye başlıyor; kendi yüzüm de onların arasına karışıyor. Bedenlerimizi ayıran dış çizgilerimiz ve gölgelerimiz bile gözüme çirkin görünüyor. Yalnızca ölü, ölü doğmuş bir insanlık çıkıyor karşıma; hiçbir yolun uzanmadığı sefiller.
Sayfa 31Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.