Körlük okuduğum ilk eseri yazarın. Kitabın başında öyle bir heycanlandiriyor ki, ortalara doğru devrini alan Passat gibi devam ediyorsun, sonlara dogru radar işareti görmüş Toros gibi tin tin devam etmek zorunda kaloyorsun. Adeta bir dikkat çevirme var yavaş git diyor kurgu sona doğru. Bu da okuyucuya o heyecan sona kadar devam etse vay bee ne kitap dedirtecek ama işte sona varınca uğruna dağı deldigim Şirin bu mu diyorsun:))