Stefan Zweig’in okuduğum ilk kitabı.Okuduğum her kitaba inceleme yazmak gibi bir isteğim olduğundan yine birkaç cümle söylemek istedim.Bir insan nasıl sevilir gerçekten derinden hissettim.Kitabın orta kısımlarında çok fazla hissederek okumadım ama sonlara doğru buram buram aldım her şeyi. En sonda “bundan sonra kim yaş günlerinde sana hep beyaz güller yollayacak?” cümlesi çok üzdü beni..Gerçekten çok güzel,umarım bir gün okumaya değer bulursunuz.
